Gedichten. Deel 1. Teksten

[319] Duur^(aant.)

Vanuit een lente achter glas
verdwalen bloemen in mijn bloed,
geluiden van het heesche gras
dooven uw laatste groet.

Nachtvlinders breken door de muur
en blinken in mijn oogen;
ik zeg: het is gelogen,
ik ben alleen nog duur
voor woorden, die vermogen
te reiken tot het uur,
waarin zij voor mij is verborgen;
ik kan voor geen heelal meer zorgen:
ik ben het verste vuur.