Gedichten. Deel 1. Teksten

[308] Chaos^(aant.)

Waar gij uw oogen over sloot,
werd alles dieper dan de dood,
stond aan geen eeuwigheid zoo bloot
het leeggebleven avondrood;

lig ik in een geheim geknield,
waarvoor de sterren staan ontzield;
waarvan mijn zingen overhield,
een rytme, dat mijzelf vernielt.