Gedichten. Deel 1. Teksten

[p. 97]

[215] De stad^(aant.)

De stad staart in de stad.
Huizen, beursch en bodemloos,
sneeuwen zorgzaam dicht.
Wat hier nog aan gelegen ligt?
Mijn lot heeft vlam gevat.
Uit een bedwelming voor altoos
veeg ik de sneeuw uit mijn gezicht,
hef ik mijn oogen naar de troost
van 't onvergeetbaar vergezicht,
dat mij tot straalpunt koos en wachter;
laat ik versteend en ongericht,
mijn spiegelbeeld in 't asphalt achter.