Gedichten. Deel 1. Teksten

[p. 84]

[186] (Stuk laten liggen wat niet is te heelen,)^(aant.)

Stuk laten liggen wat niet is te heelen,
al deelt de wil zich tot een waaier, en al zijn
de bloemen en de sterren eender
gebleven in den tuin,
waar ik met u heb neergelegen, ook al gaan
de voeten altijd weer de wegen
waar zij met de uwe zijn gegaan.