Gedichten. Deel 1. Teksten

[122] (Al deze zachtheid in mijn avondbed)^(aant.)

Al deze zachtheid in mijn avondbed
sterft en herleeft - een golf aan iedere muur,
maar vindt geen uitweg meer en het besef
legt zich sereen en bijna schoon terneer.

Dan groeit uit dit onvatbaar overleg
en komt zoo naderbij van u het laatste,
dat ik me in geen jaren hoef te haasten
omdat het hier is, ieder uur,

maar slaapt onder mijn slapen, dat vergeefs
zich ophoopt aan de wanden van de ruimte,
totdat het weerkeert in een droomen zoo verruimend,
als was er niets onmogelijk dat uur.