Gedichten. Deel 1. Teksten

[115] (Toen hij zoo smal was dat de dood het niet meer wist)^(aant.)

Toen hij zoo smal was dat de dood het niet meer wist
dat hij bestond, heeft hij zich vergewist
voor het laatst van hare liefde en proefde
in hare mond nochtans de groeve
en wist:
dit is het onontkoombaar behoeven
van die zich om het leven nog vergist;
maar toen haar oogen eindelijk niet meer vroegen
zag hij zich in geen spiegel meer betwist.