Gedichten. Deel 1. Teksten

[95] Onrust^(aant.)

Want aan de aarde staan de geuren
en aan de hemelen de kleuren,
ik ben daar eeuwig tusschen in,
gezweefd en stil gemaakt door iets,
een lied, waarop ik sidderend bleef teeren
sinds mij het eerst geheim verliet
waarin ik niet kan wederkeeren
en mij het tweede niet ontving.
O kieviets eenzaam vleugelscheren,
o onrust... en alleen een lied.