Gedichten. Deel 1. Teksten

[58] (Het was een nacht die in mij overwoei)^(aant.)

Het was een nacht die in mij overwoei
De boomen stonden in een scheeve ademhaling,
hijgende naar het verhaal van haar
dat naderen ging
met donkere, langzame slagen.

Wie kan het aan het hart verdragen
als, wat er uit verloren ging
weer binnen komt, afstand-beladen,
een ruimte-geurend eeuwen-ding,

dat van de tijd geen verhindering
meer ondervindt en van de namen,
die wisselend over ons kwamen
geen leed en geen vermindering,

en zóó herkend werd, dat de woorden
verzwegen werden en geen lied
dit stom geluk zingend verstoorde
waar het zich niet aanranden liet?