Gedichten. Deel 1. Teksten

[p. 19]

[30] Dauw^(aant.)

Het bosch drijft op een hooge zee van dauw
als 's arken Noachs droge huis
en in zijn donkre, onderkruinsche leegte
schuimlachen late lijsters
als geschudde schellen van zilver,
tempoloos - -

De enkelingen der boomen
drijven voetloos verloren - - -

De vruchten rijpen, dik omdauwd.

De dauw klimt tot de lendenen
het bosch om op.

Een koe kloort,
plaatsverloren - - -