Gedichten. Deel 1. Teksten

[p. 17]

[27] (Mijn meisje met de koninklijke beenen,)^(aant.)

Mijn meisje met de koninklijke beenen,
blanke pilaren in uw rokkenhol.
Uit hun geweldig samenzwellen komt
het rose klufje haren groeien.

De weeke modder
van uw lendnen
is het hulpeloos moeras
binnen gedegen bergen.

Twee groote druppen dauw
die aan uw lijf beven,
uw borsten -

Uw borsten zijn de koele schepen,
die onder uw blouse schuiven.

Je armen leggen
als lange slangen
zich om mijn hals.

Je oog is de vochtige grond
onder diepe dennen.

Ik baad me
bij den nachtlijken boschvijver
van je buik
in zijn blinkloos licht - -
waar
als lange loten op de naakte aarde
de luwe haren siepelen.

Je schoot moedert zich dicht.
De tusschenbeensche broeiing
doet de haren uitkruiven
als warme bloemen, getemperd op donker.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Je welt, meisje,
je ontwelt aan het vocht der aarde,
mosmeisje,
je ligt op de aarde
als een welling van schoonheid.