Cryptogamen

[p. 239]

December

Het is dezelfde December
van je dood.
You don't remember...
Weer ligt die straat
aan beide einden
in mist gevat;
geen ander gaat
voorbij, dit kwaad
met zijn gelaat
verhinderende:
het onheil vat
post in mijn lot.
Ik sta verstard.
O deur, bestemde
voor komst en keer
in liefde's blinde
armenpaar,
ik ga u binnen
als breker in

[p. 240]

 

wildvreemde huizen,

 

wederzin

 

opent zijn sluizen

 

op mijn klim.

 

Ik sta te suizen,

 

bloed uit, bloed in.

 

Het oude duister

 

wil dat ik luister

 

naar zijn geheim

 

van nacht's gekende

 

slaapfestijn,

 

het fluisterende...

 

maar het kan niet zijn:

 

ik ben beneden

 

het laagste peil

 

van zin en rede,

 

ik ben beneden

 

mijn levensreden,

 

trede voor trede

 

wordt in mij groot

 

een hamer, hamer.

[p. 241]

 

Is dit de kamer?

 

Dit is December,

 

die van je dood.

 

You don't remember...