Cryptogamen

[p. 55]

Het onweer

Met het onweer heb ik u thuis getroffen.
De herinnering aan een doodgeloopen,
maar nimmer, nimmer meer om te koopen
liefde lag op uw gelaat verraden,
nu de bliksemen het beslopen.
Ik heb mij bij u neergelaten,
en in dat uur is het huis getroffen.

In dat uur gaf het verleden over,
van lichtjaren ver, de sidderingen
onzer eerste, eerste verteederingen.
Loodrecht en wit, niet te verdragen
voor een vager en vager geworden zingen,
is dat licht door mijn lichaam heengeslagen,
via het uwe, dat lag als een offer.

[p. 56]

 

Wij hebben die kamer alleen gelaten.

 

Achter geschroeide horizonnen

 

weerlichtte het, het is begonnen

 

te regenen over een nieuw geboren

 

aarde tot den dood bezonnen,

 

want door twee lichamen bezworen

 

in hun verrezen staten.