De zangvogeltjes. Deel 7

20. Gewandeld!

In marsch-maat

Nu naar 't veld Nu naar 't veld Heen-ge-sneld! Heen-ge-

[p. 32]

sneld! Ge-wan-deld! Ge - wan-deld! Nu naar 't veld Nu naar
't veld! Heen-ge - sneld! Heen-ge-sneld! Ge - wan-deld Ge-
wan-deld!{1. Zon-ne-schijn lokt ons zoo vrien-de-lijk uit;
't Vo-gel- koor roept met zijn zoet ge - fluit: Groen is
de wei en zoo bont ge - tooid! Hel - der de he -
sneld! Ge-wan-deld! Ge - wan-deld! Nu naar 't veld Nu naar
't veld! Heen-ge - sneld! Heen-ge-sneld! Ge - wan-deld Ge-
wan-deld!{2. 't Water weer-spie-gelt een gou - den gloed;
's Leeuwriks ge - zang dringt in ons ge - moed; 't Ko- ren-
veld wuift ons het wel - kom toe: 't Vee graast in vre -

[p. 33]

1. mel, zoo blauw als ooit! En het wind-je, zoo zoet, zendt ons
vroo - lijk zijn groet: Het flad - dert en dar - telt
zoo on - ver-moeid, Als wa - re 't steeds krachtig, nooit
moe-de ge-stoeid! Steeds krach - - tig, steeds krach -
tig, steeds krachtig, nooit moe-de ge - stoeid!
2. de en is blij te moê! En de vlin- dert-jes zwe - ven In 't
zoet van hun le - ven, Lok-kend en roe - pend:
Kom en ge - niet! Geen groo - ter ge - not, dan de
wan-dling u biedt! Geen groo - - ter, geen groo -
ter ge - not, dan de wandling u biedt!

[p. 34]

Nu naar 't veld Heen-ge-sneld!
Nu naar 't veld Heen-ge-sneld! Ge - wan - deld!