De zangvogeltjes. Deel 6

19. Een boodschap aan de Lente.

Matige beweging.

1. Geen twijgje ontspruit, of 't krijgt een blad; Dat spreidt zijn
schoon ten toon! En tusschen blad en twijg ge - vat, Bloeit
2. Geen vo - gel komt, of ook een lied Heeft hij ons
meê - ge-bracht; Hij fluit en zingt in veld en riet, Tot

[p. 29]

knop en bloesem schoon. Geen bloempje prijkt in 't frissche
groen, Of 't heeft een drop - je dauw; Dat fonkelt, als de
sterren doen, Gezaaid aan 's hemels blauw. Dat fonkelt, als de
ster - ren doen, Ge - zaaid aan 's hemels blauw.
laat vaak in den nacht. Is er-gens nu een treurig
hart, Vol zorg en bang te moê - Ga, len-te! le - nig
gij zijn smart, En lach het vriendlijk toe! Ga, lente! le-nig
gij zijn smart, En lach het vriendlijk toe!