De zangvogeltjes. Deel 6

[p. 25]

17. O, hoe lieflijk schoon is de lentetijd!

Frisch en vroolijk.

1. Als de lente met haar milde hand Zegen strooit en
leven schept op 't land; Als het eerste groen in frischheid
prijkt, 't Eerste bloempjen uit het graskleed kijkt: Als der
voglen toon Klinkt zoo wonderschoon: ‘'t Gu-re win-ter-we-
2. Als het beekje langs zijn oevers snelt, Langer niet door
ijzren boei bekneld; Als het vee den muf - fen stal ver-
laat, En naar har - te-lust weêr gra-zen gaat: Als van
's hemels trans Blij - de zon-ne - glans De aarde tooit als met

[p. 26]

der is ge-vloôn!’}Roepen aarde en hemel, Jublend wijd en
zijd: ‘O, hoe lieflijk schoon, O, hoe lieflijk schoon Is de
len - te - tijd!’ ‘O, hoe lieflijk schoon, O, hoe lieflijk schoon
Is de len - te - tijd!’
een gouden krans-}Roepen aarde en hemel, Jublend wijd en
zijd: ‘O, hoe lieflijk schoon, O, hoe lieflijk schoon Is de
len - te - tijd!’ ‘O, hoe lieflijk schoon, O, hoe lieflijk schoon
Is de len - te - tijd!’