De zangvogeltjes. Deel 5

[p. 22]

17. 's Morgens in het Woud.

Matig.

1. Als pas de haan den dag verkondt, Wiens eer-ste scheemring
hij aanschouwt; Eer nog de jachthoorn schalt in 't rond, Of's kwartels
roep weêrk linkt door 'thout: O dan reeds ruischt er
2. Het beekje wordt dien nauw gewaar, Of 't zwijgt met eer-bied-
vollen schroom; En zwijgend hoort der vooglenschaar, Hem zweven
o - ver struik en boom. 't Is of hun bla - dren
3. De bloemen heffen 't hoofdje omhoog, Als wis-ten ze ook wie
haar ge-naakt; Zij wrijven zich den slaap uit 't oog, Tot nieuwen
bloei en geur ont-waakt, En smaken me - de

[p. 23]

1. Een zacht ge-fluis-ter, Als d'adem Gods door 't stille woud, Als
d'a-dem Gods door 't stille woud, O dan reeds ruischt er
Een zacht ge - fluister, Als d'adem Gods door 't stil-le
woud, Als d'a-dem Gods door 't stil-le woud.
2. Bij 't zachtkens nadren, Ont-waken uit een zoeten droom, Ont-
wa-ken uit een zoeten droom, 't Is of hun bladren
Bij 't zachtkens nadren, Ontwa-ken uit een zoe-ten
droom, Ont - wa - ken uit een zoe-ten droom.
3. Den zoe - ten vre-de, Des morgens vroeg in 't woud gesmaakt, Des
morgens vroeg in 't woud gesmaakt. En sma-ken me - de
Den zoe - ten vre-de, Des morgens vroeg in 't woud ge-
smaakt, Des mor-gens vroeg in 't woud ge-smaakt.