De zangvogeltjes. Deel 5

9. Het vogeltje in de twijgen.

Matige beweging.

1. Het vo - gel-tje in de twij-gen Zingt hel - der - op zijn
lied, En kan maar niet verzwij-gen De vreug-de, die 't ge-
2. Het zingt van eeuw - ge goedheid, Van gren - ze - loo - ze
min; En ie - dre nieuwe zoetheid Stort nieuwen zang hem
3. Het zingt van zon - ne - stra-len. Van bloe-men-geur en
kleur, Dat bosch en veld her-ha-len Zijn im-mer zoet ge-
4. Gij, vo - gel-tje in de twij-gen! Zing im - mer lus - tig
toe! Mijn hart kan ook niet zwijgen, Zoo blij ben ik te

[p. 12]

1. niet. Het zingt en schalt op zoe - ten toon: ‘Wat is de-
ze aarde lieflijk schoon!’ Het zingt en schalt op zoe-ten toon: ‘Wat
is de - ze aar-de}lief - lijk schoon!’
2. in. Dies zingt en schalt het blij van toon: ‘Wèl is de-
ze aarde lieflijk schoon!’ Dieszingt en schalt het blij van toon: ‘Wèl
is de - ze aar-de}lief - lijk schoon!’
3. neur. Het zingt en schalt op lui - den toon: ‘Wat zijt ge o
aar-de! lieflijk schoon!’ Het zingt en schalt op lui-den toon: ‘Wat
zijt ge, o aar - de!}lief - lijk schoon!’
4. moê. Ik zing als gij op dank-bren toon: ‘Wel is de-
ze aarde lieflijk schoon!’ Ik zing als gij op dankbren toon: ‘Wèl
is de - ze aar-de}lief - lijk schoon!’