De zangvogeltjes. Deel 3

[p. 11]

8. Het onweder.

Langzaam.

1. Dui-stre wol - ken pak - ken sa-men Aan des he - mels
blau - wen trans, En de schit - te - ren - de zon-ne, En de
schit - te - ren - de zon - ne Derft op eens haar gouden
glans. Derft op eens haar gou - den glans.
2. Angstverwekkend rolt de don-der, Drei-gend schiet de
blik - sem neêr! Maar Gods stem al - dus verkondigt, MaarGods
stem al - dus ver - kon-digt: ‘Straks, na-tuur! her-âemt gij
weêr!’ ‘Straks, na - tuur! her - âemt gij weêr!’

[p. 12]

Zeer opgewekt.

Juich thans! De zon - ne her - bo - ren in
lui - ster, Glim - lachend blikt ze op het aardrijk ter
neêr! Plots-ling verdreef zij het a - ke - lig dui-ster,
Plots-ling ver-dreef zij het a - ke - lig dui-ster,
Blijk van Gods lief-de, zijn al-macht ter eer, zijn almacht ter

[p. 13]

 

eer! zijn almacht ter eer! Blijk van Gods lief-de zijn

 

almacht ter eer! zijn almacht ter eer! zijn almacht ter eer!