Hoe Fred aviateur werd

[p. 232]

Twintigste hoofdstuk.
Besluit.

Courantenbericht:
PROEFTOCHT MET
‘DE VLIEGENDE HOLLANDER’.
GEWELDIG SUCCES!
Hedenmorgen had de eerste officicele proefvlucht plaats van de monster-trans-atlantic plane ‘De Vliegende Hollander’, zoo genoemd naar de beide jonge Hollanders, volgens wier plannen de machine is gebouwd. De reusachtige afmetingen van dezen kolossalen vogel slaan den toeschouwer met stomme verbazing. Twintig enorme motoren zijn bevestigd aan en tusschen de geweldige vliegdekken en het gedonder, dat deze motoren veroorzaken, doet denken aan een tornado. Honderd-zestig passagiers en een bemanning van veertig personen, benevens alle voorraden voor zulk een leger vereischt, werden met de ‘Vliegende Hollander’ omhoog genomen alsof het een veertje was...

Dan volgde een kolommenlange beschrijving van het vliegtuig en den eersten vlucht, waarna het bericht aldus eindigde:

[p. 233]

Er had een luncheon plaats in het Ritz-Carlton Hotel, waaraan de burgemeester van New York en de Gouverneur van den Staat deelnamen. De jonge Hollanders, Fred Bakker en Bram Staal werden luide gehuldigd en de zaal leek wel een bloementuin. De beide vrienden zijn van plan een reis naar Holland te maken met de ‘Vliegende Hollander’ en hunne geboortestad, Rotterdam, een bezoek te brengen. Op dien tocht zullen zij vergezeld zijn van hunne ouders en Mr. Spears, den eigenaar van de Spears' Aeronautic Enterprises, terwijl een groot aantal gasten zal worden uitgenoodigd om voor rekening van den millionnair-fabrikant den tocht over den Atlantischen Oceaan mee te maken.

Rotterdam en de Rotterdammers waren in een staat van zenuwachtige opwinding. Twee van hun jonge zonen, nog maar eenige jaren geleden als monteur naar Amerika vertrokken, zouden terugkeeren als de ontwerpers en piloten van de nu reeds wereldberoemde ‘Vliegende Hollander’! En morgen... morgen was de dag, waarop deze geweldige koning der lucht boven de stad zou zweven en een groet brengen aan de stadgenooten van de twee jonge bestuurders!

Het vliegterrein Waalhaven was met honderden vlaggen versierd en er was een receptie-comité bijeen geroepen, met aan het hoofd den burgemeester, want men wilde niet onderdoen voor New York!

En toen den volgenden middag de ‘Vliegende Hollander’ in de verte zichtbaar werd en met groote snelheid naderde... toen het gegons en

[p. 234]

gesnor der motoren aangroeide en ten slotte als een storm over de stad ging, toen steeg er uit duizenden kelen een gejuich op, dat met het gedonder der motoren wedijverde.

Driemalen cirkelde de monsterplane over de stad en streek dan, statig en kalm, op het vliegterrein neer.

De politie trachtte de menigte terug te houden, maar bezweek ten slotte voor dien taak, die hen te machtig was. Drommen verbraken het politie-cordon en renden naar voren om Fred en Bram en den heer en mevrouw Bakker de handen te drukken. Zij werden op de schouders van de menigte geheschen en in triomf het veld rondgedragen. De arme burgemeester en zijn receptie-comité moesten wachten, tot de dolzinnige menigte wat tot kalmte gekomen was. Met behulp van de politie werd ten slotte de orde weer wat hersteld en nu konden de welkomst-speeches worden afgestoken.

Bloemen werden aangedragen en daarop werden Fred en Bram in een groote auto geplaatst. Vader en moeder Bakker met Mr. Spears in een tweede en daarachter kwamen de auto's van den burgemeester en andere waardigheids-bekleeders. Een muziekcorps ging voorop en de parade trok door de straten van Rotterdam, dat nog nooit zulk een geestdriftig schouwspel had meegemaakt!

De ‘Vliegende Hollander’ werd aan het publiek ter bezichtiging gesteld en de couranten wijdden er lange kolommen aan, luid den lof verkondigend van de beide, talentvolle stadgenooten.

[p. 235]

Een week later werd de reis hervat en ging men een reis om de wereld maken. Maar dat is weer een heel nieuw verhaal en misschien vertellen we u daar later wel eens meer van, als er nog eens een boek over Fred Bakker verschijnt, en dat zullen we dan noemen: ‘Fred en De Vliegende Hollander’.

EINDE.