Het zanduur van den dood

[p. 37]

Verzen en Vrouwen

Een dichter schrijft slechts voor een dichter verzen,
en voor de vrouwen, die geen vers verstaan,
maar schone vrouwen, schenken hem de waan
dat zij er van genieten als van kersen.

Doch zou een vrouw één enkel vers begrijpen,
dan werd haar gaafste spiegel overbodig
en had zij voor haar schoon beaming nodig,
dan zou zij naar een verzenbundel grijpen.

Men drage nooit een bundel op aan vrouwen,
dan krijgt het vers de waarde van een toost
die men verlegen uitgiet in haar mouwen.

Er blijft den dichter slechts één schrale troost,
dat zij - maar dat is zelden te aanschouwen -
voor verzen wèl, voor spiegels nìmmer bloost.