Het gevecht met de muze

[p. 12]

Landelijke herfst

Hoe krachteloos doleeren
de blâren door de perken;
de wind geeuwt door de kieren
van de gebarsten zerken;
de zwaluwloze hemel
staat als een leeg gehunker
over het grijs moeras;
alleen de oevers schuimen,
een nymph oogt door de pluimen:
d'uitspanning is verlaten
en doodstil het terras;
een kind sprokkelt er takken
met halfverkleumde handen
en dunt het siergewas.

Een schot verschuift de stilte
- geluid zet om in kilte -
over het lage land.
De hond klemt in zijn tanden
de dode goudfasant.