Gedichten

[p. 159]

Als in de vroege voorjaarsnachten

Als in de vroege voorjaarsnachten
Nog laat de dwaze merel fluit:
Tot niets dan poëzie bij machte
Stort hij zijn ziel in fuga's uit,
Want aan de witte berkeboomen
Heeft zich het eerste groen gezet; -
Dan gaan ook wij teloor in droomen,
Dan zoekt de ziel haar bruiloftsbed.

En toch, van alle gouden reizen
Keert men terug, arm en ontdaan;
Het nieuwste van de paradijzen
Blijkt morgen weer de jongste waan;
Geschud, bespeeld door alle winden,
Een voorjaarsberk gelijkt ons lot,
En daar is nimmer rust te vinden
Totdat gij rust, o hart, in God.