Gedichten

[p. 135]

Verspreide gedichten

[p. 137]

Het rampjaar

In memoriam H. Marsman

Toen stond de Muze op -
De grond was vochtig geworden;
Onder haar kroop een horde
Regenwormen omhoog;
Met trillende roode koppen,
Wild en waanzinnig geworden,
Tastten zij naar de toppen
Van het eigene blinde bestaan;
Geen kon het steunpunt vinden;
De Muze week met haar handen
Ontzet langs de lage landen,
Zij kropen haar aarzelend na
En leefden van wat zij vonden
- Haar sporen - met wakke monden.

Veel stemmen zijn verdronken
En veel geluid verstomde,
Nog zingen soms met maskers
Gekken en halfvermomden.