Gedichten

[p. 5]

Eerste sonnetten

[p. 7]

Het lyrische moment

Sterk u, mijn pen en trouwe bondgenoote!
En span de koorden voor een nieuwe tent;
Want wie beheerscht het lyrische moment
Dat niet met rijm en regel werd omsloten?

Er is een pijn die slechts de dichter kent:
De schoonste verzen worden niet geschreven,
Het dierbaarst kind ontvangt te laat het leven;
Dit is een waarheid waar men nooit aan went.

Men roept geen Muze op met kort bevel
En moet der goden gaven niet verachten:
Een nietsnut wacht de Hades en de Hel.

Doch laat het blank papier niet weder wachten;
Lang is de kunst, kort het moment en snel
Veranderen de goden van gedachte.