Nieuw biographisch, anthologisch en critisch woordenboek van Nederlandsche dichters. Deel 2

[Jacobus van der Meer de Wijs]

Meer de Wijs (Jacobus van der), Apotheker te Dordrecht, in 1844 overleden, vervaardigde vroeger gelegenheidsverzen, die niet geheel zonder verdiensten waren. Twee daarvan zijn gedrukt. Dat op zijn huwelijk met Geertruyda Theodora Vrijthoff, Dordrecht 1801, begint en eindigt dus:

[p. 407]

 

Zou 'k aan den wilg mijn Cijther hangen,

 

Zou 'k zwijgen, nu 'k geheel voor waare blijdschap stem,-

 

Nu ik aan mijne borst een' eedle Gade klem'

 

En mij ten toppunt zie van al mijn zielsverlangen?

 

Neen - Thalia! koom hier:

 

Koom help mij op de maat van uwe toonen zingen:

 

Dat ik de aandagt lok van Sterv- en Hemellingen,

 

Terwijl ik mijne Bruiloft vier'.

 

 

 

ô Reine liefde! Hemelsch wezen!

 

Die eeuwig onze hulde en eerbied zijn gewijd,

 

Uw aardsche zaligheên, van 't Englendom benijd,

 

Laat g' altijd ongestoord, ons in ons Huuwlijk lezen!

 

o God! der liefde God!

 

Die onzen lof behoord voor zoo veel goedheids zorgen,

 

o! Nimmer houdt g' uw gunst voor ons, uw erv' verborgen:

 

Gij, goede God, volmaakt ons lot!

Beter beviel ons in het gedicht op zijn huwelijk met Dionisia Maria Verburg, Dordrecht 1804.

Volzaalge afwisseling in 't onbestendig leven!
Het vrolijkst feest vervult de treurigste eenzaamheid;

't Gezucht wordt door 't gejuich verdreven;

't Genot vervangt 't gemisch; de nacht, zoo vroeg verspreid,

Waar in het morgengloren

Van 't glansrijkst aardsch geluk voor eeuwig scheen gedoofd,
Die nacht van 't grievendst leed wordt in een dag herboren

Die mij weêr 't heilrijkst lot belooft.

S.