Nieuw biographisch, anthologisch en critisch woordenboek van Nederlandsche dichters. Deel 2
(1845)–A.J. van der Aa–
Auteursrechtvrij
[pagina 398]
| |
[M.J. van der Maesen]Maesen (M.J. van der), een jongeling, die in het jaar 1820, te Antwerpen, zijne geboortestad, overleed, was een zeer werkzaam lid van het te dier stede gevestigde koninklijk genootschap van Tael- en Dichtkunde, onder de Zinspreuk: Tot Nut der Jeugd. Men vindt dan ook, zoo in de door dat genootschap uitgegeven Antwerpschen Almanak, als in den, ten jare 1825, onder den titel van Gedichten en Verhandelingen, uitgekomen bundel, onderscheidene stukjes, die het gezegde van WillemsGa naar voetnoot1 dat Van der Maesen een Dichterlijk talent bezat, hetwelk geschapen was, om keurige vruchten voort te brengen, ten volle staven. Ten proeve strekken hier het lief anacreontisch stukje de Eerste ontmoeting getiteld: Op een der zomerdagen,
Wanneer de zonneglanssen
Mensch, dier en plant verfrischten,
Ging ik naer buyten wand'len,
In groene en eenzaem' beémden
'K zag daer een jeugdig meysje
Ook in de wey spanseéren;
Van verr' durf ik haer groeten
En zie!.... zy groet my tegen! -
Ik blyf haer zagtjens nad'ren...
Reeds staan wy naest elkander:
Wat zoete en lieflyke oogjes!
Wat malsche en roode wangjes!
Wat tederlachend mondje!
O God! zy is een' engel! -
Ik kan niet van haer scheyden:
Mogt ik haer vergezellen
En 't geen ik voel - haer zeggen!...
| |
[pagina 399]
| |
Welligt heéft zy geen' minnaer,
Dan kan zy my beminnen! -
Dus, peinzend naest haer zyde,
Bléef ik haer altyd volgen;
Ik waegde 't haer te spreéken;
Wy spraeken van de liefde:
Neen zy had nog geen minnaer!...
Zy scheén my toegenegen,
Ik vroeg haer my te minnen,
En 'k zag haer' wangjes bloózen:
Dan gaf ik haer een kusje;
En sints is zy myn meysje! -Ga naar voetnoot1
|