Nieuw biographisch, anthologisch en critisch woordenboek van Nederlandsche dichters. Deel 2

[p. 234]

[Frederik Anthonius Jacobus Hoffman]

Hoffman (Frederik Anthonius Jacobus), die in het begin dezer eeuw leefde, was een der leden van den dichterlijken vriendenkring, onder de zinspreuk: Kunst door vriendschap volmaakter, in wier bundel Dichtvruchten men onderscheidene stukken van hem aantreft. Zijn rijmloos vers van 19 coupletten is niet zonder verdienste; wij willen het eerste slechts afschrijven:

Almagtige Schepper,
Wiens eeuwig vermogen,
Wiens adem de schepping

Met leven bezielt.

't Gevoel uwer grootheid
Doortintelt mijne adren;
't Besef uwer almagt,
Huwt zich aan verbazing
Terwijl uwe liefde

Mijn zinnen verrukt¹.

Hier missen wij het lieve rijm niet. Wij hebben ons waarlijk vergast met het geheel, bij den onzin en de wartaal op rijm, die ons dezer dagen onder de oogen is gekomen. Dat Hoffman zijne denkbeelden ook ongedwongen en dichterlijk in rijm kon uitdrukken, blijkt onder anderen uit: Het leven een weldadig geschenk.

't Leven,

Vaak met zorg doorweven:
Voert, ondanks den wederspoed,
Wellust in 't verruimd gemoed;
Ja, van zaligheid omgeven,
Smaakt de mensch de reinste vreugd,
Aan de hand van liefde en deugd.

1 Dichtvruchten van den vriendenkring Kunst wordt door vriendschap volmaakter, D. III, bl. 64.

[p. 235]

 

Zorgen

 

Prangen bij den morgen,

 

Baren vrij het knellendst leed:

 

't Hermelijn en 't schamel kleed

 

Blijven 't onheil niet verborgen.

 

Dit, alleen dit, streel 't gemoed:

 

God is liefde - God is goed.

 

 

 

Woeden

 

Dan de tegenspoeden,

 

Of lacht ons de voorspoed aan,

 

Dit is waarheid: ons bestaan

 

Is een zegen van d' Algoeden;

 

Englenwellust, zaligheid,

 

Is den sterveling bereid.

 

 

 

't Streven

 

Dan om in dit leven

 

't Heilig doel der liefdewet,

 

Ons gemoed ten baak gezet,

 

Door beoefning kracht te geven,

 

Is ten allen tijde op de aard'

 

Aan het zaligst goed gepaard enz.¹.

Zulk eene taal weegt op tegen gansche bundels mystieke liedekens.

J.C.K.

1 Dichtvruchten, D. IV, bl. 71.