Nieuw biographisch, anthologisch en critisch woordenboek van Nederlandsche dichters. Deel 2

[Hendrik van Halmael Junior]

[De zoon van voorgaande, Hendrik van Halmael, heet] Halmael Junior (Hendrik van), die bij zijne twee vrouwen geene kinderen schijnt te hebben nagelaten. Deze heeft onder zijne zinspreuk: Purgat et Ornat eene menigte Blij- Zede- en Zinnespelen, en één Treurspel geschreven, alsmede een Tooneelspel. Verscheidene daarvan zijn op den toenmaligen schouwburg te Amsterdam vertoond. Zij zijn alle in 4⁰ met platen gedrukt, en men vindt ze opgeteld in den bekenden Naamrol van J. van der Marck, M.Z.P. Langendijk vervaardigde in 1729 een gedicht op het eerste huwelijk van Hendrik junior, en zegt daarin:

Uw Vader Halmaal schreef vernuftig zyne spelen
Ten afschrik van het quaad, voor Neêrlands schouwtooneelen,

Zoo, heeft hy in zyn schrift

Het quaad van 't goed gezift,

[p. 200]

 

Waardoor gy hebt geleerd de boosheid te verachten

 

En 't nut der wysheid door 't aanschouwen te betrachten;

 

Zo wordt zyn braave naam

 

Vereeuwigd door de faam.

 

Strooy lauwren, zangeres, om aan zyn naam te denken,

 

Die aan 't gesternte blinkt, daar hem geen nyd kan krenken.

 

Geen dichter schreef zo veel

 

Voor Hollands Schouwtooneel.

 

Hy volgde Plautus na om de ondeugd uit te luchten,

 

En mengde krachtig zout, ja peper, in zyne kluchten,

 

'K vond in het werk een schat,

 

Zo ik den sleutel had¹.

Uit dat zelfde gedicht blijkt, dat de vader des bruidegoms toen overleden was; dus vóór 1720².

S.A.

1 P. Langendijk Gedichten, I. 394 en 295.

2 Onze voorganger schijnt van den Vader en den Zoon een persoon te hebben gemaakt, waarom wij het niet ondienstig achtten hunne familiebetrekkingen hier eenigzins meer uitvoerig uiteen te zetten.