Nieuw biographisch, anthologisch en critisch woordenboek van Nederlandsche dichters. Deel 2

[Isaac van Haestert]

Haestert (Isaac van), geboren te Delft in 1753, overleden aldaar den 1 Maart 1834, was een konstschilder en teekenaar, en een der eerste oprigters van het godsdienstig genootschap Christo Sacrum in zijne geboortestad, waarbij hij een ruim aantal jaren de eer- en leerdienst waarnam. Hij beoefende ook de dichtkunst en fraaije letteren, blijkens zijne in 1785 te Leyden uitgegeven Proeve van Mengelpoëzy, dat in 1802 gevolgd werd door een dichtstuk de Godsdienst en in 1826 door eenen bundel Mengelpoezij. Ook komen er dichtstukken van hem voor in de werken van het Haagsche dichtgenootschap Kunstliefde spaart geen vlijt, waarvan hij ook lid was. Zijne dichtvruchten ‘onderscheiden zich meer door netheid en beschaafdheid, dan door hooge dichterlijke vlugt; er heerscht nogtans in dezelve, en bijzonder in de laatste, een toon van zacht godsdienstig

[p. 198]

gevoel, het uitvloeisel van 's mans voor eenvoudige en nederige godsvrucht gestemde ziel, welke den lezer inneemt en bekoort¹.’

1 M. Siegenbeek, Aanspraak bij het openen der jaarlijksche vergadering van de Maatschappij der Nederlandsche Letterkunde te Leyden, gehouden den 19 van Zomermaand 1834.