[Petrus Haack]
Haack (Petrus), geboren te Brielle den 10 October 1747, was in 1769 Predikant te Noordgouwe; in 1777 te Zwartewaal, nog in hetzelfde jaar te Sommelsdijk, in 1782 te Breda, waar hij in 1784 tot Professor Theologiae et Historiae Sacrae werd aangesteld en eindelijk in 1782 te Amsterdam, waar hij, met vele andere Predikanten, om het weigeren van den eed aan het toenmalig bewind, in 1796 werd afgezet. In het jaar 1804 weder in zijn ambt hersteld, deed hij in 1813 de kerkelijke redevoering bij de plegtstatige huldiging van den Souvereinen Vorst, die hem tot Ridder van den Nederlandschen leeuw benoemde. Van hem komt, onder de zinspreuk Tandem Bona causa Triumphat, een dichtstuk voor in de Gedenkzuil opgerigt ter gedachtenis van Neêrlands Heil en Oranjes Zegepraal; nog kennen wij van hem een prijsvers de Verheerlijking van Christus op den Berg, waaraan bij het Haagsche dichtgenootschap het accessit werd toegewezen. Beiden zijn vrij vloeijend, doch zonder eenige verheffing. Ook moet er van hem in druk eene predicatie op rijm bestaan, die hij, in 1772, op zijne eerste standplaats heeft uitgesproken, bij gelegenheid van den doop des toenmaligen Erfprinsen van Oranje, later koning Willem I. Haack sloot dikwijls zijne leerrede met
Auteursrechtvrij