|
| |
[Femme Gerbrandsz Drieduym]
Drieduym (Femme Gerbrandsz) gaf in de laatste helft der zeventiende eeuw een mopsje of klein gezangboekje in het licht, onder den titel van d' Enchuyser Ybocken, bestaende in verscheyden vermakelycke en stichtelycke gesangen, bequaem om van alle oude en jonge personen ghesongen te werden. Hij moet in zijn tijd een invloedrijk man te Enkhuyzen geweest zijn en zijne vloeijende liedekens onderscheiden zich door eene loffelijke, zedelijke en Godsdienstige strekking: ten proeve strekke zijn Willige Armoedt.
Treusel soud' soo garen trouwen,
Maer sij weet seer weynigh raet,
Want geen Vrijer nae haer staet;
Daarom zit sy steels te rouwen,
Hoe sy daer aen-raecken sal,
Want een Vrijer dat is 't al.
Waer ick (seyt sy) slim van leden,
Waer ick kreupel ofte lam,
Waer ick oudt en dor van stam,
Waer ick loom en traegh in 't treden,
Waer ick doof, of dof van spraeck,
Dan was 't heel een ander saeck.
Maer nu ben ick jongh en aerdigh,
Door-gaens vrolick van gemoet;
Rad van tongh, en licht te voet,
Seecker wel een Jonghman waerdigh,
Maer wat is 't, hoe vris en kloeck,
'k heb van Vrijers geen versoeck.
Ick moet my wat moy op-maecken,
En gaen proncken by de straet,
Want de schaed' moet uyt om baet;
| |
| |
Soo een Rockjen van Schar-laecken,
En mijn bouwen helpen kan,
Daer gaet Treusel henen strycken,
Niet een steeghje loopt se deur,
Of sy hoopt men siet nae heur:
Komt 'er dan een Vrijer kycken
Om het hoeckjen van de straet,
Treusels hertjen open gaet.
Kan sy aen geselschap raecken,
Stracks soo voeght se haer daer by,
Dat alleen is haer vermaecken;
Maer het beste noch van al,
Dat men haer wat vrijen sal.
Doch kan Treusel het niet ramen,
Dat sy jongh geschelschap vint,
Daer haer hert is toe gesint,
Dan noot sy se al te-samen
In haer huys, op dat se mach
Ymandt krygen onder 't slach.
Treusel kryght gelyck een ander
Mee een klopjen aen de deur:
Wel, seyt sy, wie is daer veur?
Lieve Treusel, ick ben Sander:
Kom als vriendt dan by my in,
Seyt se, want dat is myn sin.
Sander, wat is u begeeren?
Treusel, daerom koom ick an,
Wilje my wel tot jou Man?
Maer ick heb seer weynigh kleeren,
En myn geltjen is niet groot,
'k Ben te vreed', seyd sy, geen noot.
Sy gaet stracks syn Beurs versorgen,
Steeckt hem wacker in de wol,
Schaft hem oock het buyckjen vol;
| |
| |
Want de dagh van over-morgen,
Is van haer al vast beraemt,
Om in d' Echt te syn versaemt.
Stracks hoort men de kind'ren singen:
Houdtje weelde in de schuyt,
Onse Treusel is de Bruyt;
Laat ons nu van vreughde springen,
Gaet se recht of gaet se krom,
Maer wat was 't? Nae weynigh jaren
Was dees vreughde gantsch gedaen;
Treusel schreyt soo menigh traen:
Wat haer ouders suynigh sparen,
In 't vergaren van het goet,
Sander 't al-te-mael verdoet.
Sander seyt sy, lieve Sander,
Denck doch aen den ouden man,
Als men niet veel winnen kan.
Swygh (seyt hy) ick weet een ander,
Al jou goetjen moet verteert,
Want ghy zyt niet beter weert.
Wegh syn Treusels blyde dagen,
Soo een schobjack maekt haer kael.
Dit gebeurt wel menighmael,
Als een vryster het behagen
Van de vrijer selver koopt,
Dat de vriendschap van haer loopt.
R.A.
|
|
Auteursrechtvrij