Nieuw biographisch, anthologisch en critisch woordenboek van Nederlandsche dichters. Deel 1

[Nikolaas van Amerongen]

Amerongen (Nikolaas van) gaf in 1715 te 's Gravenhage in het licht: De menschelijke dwaasheid in tegenstelling der andere dieren, vertoont in het achtste schimpdicht van den Heer Boileaux Despreaux,Historieschrijver van den Koning van Frankrijk, Louis de XIV, geschreven aan eenen Doktor in de godgeleerdheid van de Sorbonne te Parijs, in Nederduitsche vaersen nagevolgt. De opdracht aan den H.E. Heer Christoffel van Zwol, Gouverneur-Generaal van Nederlands Indië op Batavia, is geteekend:Damzigt den 30 van Grasm. 1715, waaruit wij dus zien dat hij zich, ten minste des zomers, op dit buiten, onder Voorburg, moet hebben opgehouden. Het stuk begint aldus:

Van al 't geschapene dat door de wolken zweeft,
Dat op der aarde treedt, en in de waters leeft,
Van Parijs tot Peru, en van Japan tot Romen
Is nooit na mijn' gedachte, iets dwazer voortgekomen,
Als 't menschelijk geslacht, wat? vraagt gij, wordt een mier,
Een knabbelende geit, herkaauwende os of stier,
Een kruipend bloedloos dier, dat naauwlijks schijnt te leven,
Meer voorrecht van verstand, en oordeel toe geschreven,
Als aan de menschen! Ja; stel daar geen twijfel aan.
Deez rede, naar ik merk, doet u verwondert staan,
Heer Dokter, want gij zegt, dat alles is geschapen,
Ten nutte van den mensch, die voert alleen het wapen
Als oppervorst, en heer, in zaaken der natuur.
De bosschen, beemden, veld en dieren zijn van duur

[p. 20]

 

Tot zijn gebruik, en dienst; hij is van allen tijden

 

Met redenen begaaft; dat wil ik graag belijden.

 

'k Beken, dat hij dit heeft getrokken tot zijn lot;

 

Doch daar besluit ik uit, de mensch de grootste zot.

Of 's mans Graft van Corbulo, waarvan P. de Bey in zijn lofvers op de Menschelijke dwaasheid spreekt, ooit het licht zag is ons niet gebleken.