Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 21

[Henricus Zwaardecroon]

ZWAARDECROON (Henricus), zoon van den vorige, te Leiden geboren. Hij was conrector aan de Latijnsche school te Leiden toen hij den 25 September 1619 zijn ontslag vroeg en verkreeg. Hij bleef echter te Leiden wonen tot dat hij in 1634 rector te Rotterdam werd en bleef tot in 1651, toen hij zijn eervol ontslag ontving.

Men wil dat hij de Latijnsche poëzy beoefende en beroept zich op de opschriften op het voetstuk van het standbeeld van Erasmus, doch deze zijn niet van hem maar van Heinsius. Hij heeft eene overzetting van Terentius gegeven, die vroeger zeer gezocht en viermaal gedrukt werd. (P. Terentii Afri comoediae sex Belgice interpr. cum

[p. 79]

nocis illustratae, op. a. st. H.Z. (Lat. en Ned. proza) ed altera Rott. 1660 8^o).

Hij was de Remonstansche gevoelens toegedaan en had dien ten gevolge met vele moeijelijkheden te worstelen. Zijn zoon, de geneesheer Petrus Zwaardecroon, verhaalde aan zijn schoonzoon Casper Brandt, met hoeveel kosten en moeite zijn vader in 1645 het lijk van de Groot te Rotterdam, door misverstand aangehouden, van het arrest heeft ontslagen gekregen. Hij was in 1622 te Leiden gehuwd met Machtelt Jans van der Pluym en had 4 kinderen Bernard. Wilhelmina, Petrus en Hendrik.

Zie Verv, v.h. Leven van dé Groot door Cattenburch bl. 415; Brandt Hist. d. Reform. D. IV. bl. 938. Kan, Gesch. v.h. Erasm. Gymnasium bl. 636, 637 Ekkert t.a.p. Schotel Floris I en II. van Pallant Aant. N 8. bl. 43; Scheltema, Konst. en letterb. 1817 d. II. bl. 387.