Biographisch woordenboek der Nederlanden. Bijvoegsel

[Gustaaf Eduard Voorhelm Schneevoogt]

SCHNEEVOOGT (Gustaaf Eduard Voorhelm), den 27 December 1814 te Haarlem geboren, ontving zijn eerste opvoeding op het instituut der Broedergemeente te Neuwied, waar zijn zin voor de Duitsche letterkunde degelijk voedsel vond, bezocht de Latijnsche school te Haarlem, tegelijk met Nikolaas Beets en Hacke van Mijnden en werd in 1832 student in de geneeskunde te Leiden. Na zijne promotie (1838), vestigde hij zich te Amsterdam en werd aldaar eerste geneesheer aan het buitengasthuis, welke post hij, na de Ziekenhuizen en Krankzinnigengestichten zoo wel hier als in het buitenland bezocht te hebben, aanvaardde. In 1851 werd hij buitengewoon professor in de kliniek en aanvaardde hij zijn ambt met eene rede over de physiologische eenheid van lichaam en opende in 1852 zijn cursus over neuropathologie. Hij had daarenboven eene groote consultatieve praktijk en was

[p. 424]

de ziel der maatschappij voor geneeskunst, waarvan Ramaer de schepper was. De groote verbeteringen in de geneeskundige armverzorging te Amsterdam, door Heije als lid van den raad, op touw gezet en krachtig aangedrongen, waren op de meeste punten het resultaat van overleg tusschen Heije en Schneevoogt. Na zijn ontslag als geneesheer van het Binnengastbuis verkregen te hebben, werd hij inspecteur der krankzinnigengestichten. Hij overleed op den huize Heienoord bij Arnhem, den 17 Augustus 1871. Schneevoogt was een geruimen tijd mederedacteur van de Gids. Zijne geschriften zijn weinig en onder deze:

Bedenkingen tegen de scheiding van geneesk. gestichten en bewaarplaatsen voor krankeinnigen, aangenomen bij het wetsontwerp van 1840. Amst. 1840.

Geregtel. geneesk. rapport uitgebragt in de zaak van Wilhelmina Wolff, wed. van Leurs, aangeklaagd wegens strafbare poging tot moord. 's Hage 1848.

Een woord van aanbeveling voor Nightingalés Ziekenverpleging, vert. door mevr. Busken Huet.

Zie Jaarboek van de Kon. Akad. van Wetenschappen voor 1872; Spectator 1871.