Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 17. Eerste stuk

[Nicolaas of Claes van Santdyck]

SANTDYCK (Nicolaas of Claes van) uit het aanzienlijk geslacht van dien naam, schout, en vervolgens (1555) baljuw van den Briel. Gedurende zijn ambtsbediening kwam hij herhaalde reizen met de regering dier stad in hooge geschillen over 't aanstellen van schout, over 't verkiezen van een bijzonderen ontfanger over de Landen van Voorne, over de verkiezing van Wethouders en het ter markt brengen van 't koorn in den Briele enz. Uit alles, wat van hem bekend is, blijkt, dat hij stijfhoofdig, netelig en van een woelenden geest was, maar het regt met vlijt handhaafde. Het is niet onwaarschijnlijk dat hij, ten tijde zijner bediening, de leer der Hervormde niet ongenegen was, alzoo niemand, gedurende zijn bailjuwschap wegens de godsdienst werd gestraft. Hij nam deel aan het Verbond der Edelen, en om die reden en om-

[p. 100]

dat hij dit verbond geteekend, twee paarden ten dienste van den heer van Brederode onderhouden had, en de beelden brekers in den Briel bij hun raad en toevlugt gevonden hadden, door den Bloedraad gebannen. Waarheen hij vluchtte is onzeker, zeker dat zijn goederen aangeslagen werden en hij in 1573 nog in leven was.

Hij huwde Elizabeth van Treslong, zuster van Jasper van Treslong, voorheen bailjuw van den Briel, en vader van den bekenden Willem. Waarschijnlijk was Cornelis van Sandijck, wiens zuster Eva, met Mr. Pelgrim van Loon, raad van den heer Brederode, door Alva gebannen, gehuwd was zijn zoon.

Zie Sententien van Alva, bl. 155, 157, 158; van Leeuwen, Bat. ill. bl. 1124; te Water, Verb. d. Edel. D. III. bl. 402 volgg.