Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 16

[Robert de Vries]

ROBERT DE VRIES, jongere zoon van Boudewijn V. graaf van Vlaanderen en van Alix, dochter van Robert, koning van Frankrijk, was even moedig als heerszuchtig. Hij ondernam een kruistogt tegen de Saracenen, die hij uit een gedeelte van Spanje poogde te verdrijven en zich zelven in Gallicië een nieuw rijk te stichten. In Vlaanderen teruggekeerd, vestigde hij zijne blikken op Holland, dat, daar Floris I gesneuveld was, thans door de gravinne-weduwe Geertruid van Saksen als voogdes van haren minderjarigen Zoon Dirk werd bestuurd. Bijgestaan door zijn vader, viel Robert met een gewapende magt in Holland, doch werd tweemalen afgeslagen en teruggejaagd. Nu deed hij huwelijks voorslagen aan de gravin Geertruida. Zij nam ze aan en in 1063 werd de echt te Oudenaarde voltrokken. Nu nam Robert den naam van de Fries aan en aanvaardde het bestuur van Holland als voogd. Na het genot van een zevenjarigen vrede onder zijn bestuur, ontstond er door den dood van zijn broeder Boudewijn VI, in Vlaanderen een felle krijg. Robert eischte de voogdijschap over Arnout, den oudsten zoon zijns broeders. Richild, Arnout's moeder betwistte hem deze. Nu viel Robert gewapenderhand in Vlaanderen, doch Richeld riep den bijstand van den koning van Frankrijk en den keizer van Duitschland in; voor welke vereenigde magt hij moest wijken. Ondertusschen

[p. 377]

was Godfried met den Bult, hertog van Lotharingen, door den keizer en bisschop Willem, van Utrecht ondersteund, in Holland gevallen en reeds tot Leiden doorgedrongen, eer Robert een leger gevormd had en herwaarts kwam. Hier kwam het tot een bloedigen slag (10 Julij 1072), waarbij Robert het onderspit delfde en genoodzaakt was met vrouw en kinderen en stiefkinderen het land te verlaten en waarschijnlijk in Saksen een schuilplaats bij zijn schoonvader te zoeken. Volgens sommigen steunt het op geen gronden, dat hij in gevorderden leeftijd nog een togt naar het H. Land zou hebben ondernomen, welligt heeft men dit met zijn vroegeren togt (of met dien welken zijn zoon ondernam, verward.

In 1093 stortte hij in een veldslag tegen Thibald, graaf van Champagne, waarin hij Lodewijk den vetten, koning van Spanje bijstond, van zijn paard en werd deerlijk vertrapt. Zijn lijk werd te Utrecht begraven.

Zie, behalve de Vlaamsche en Hollandsche Chronijken; Melis Stoke, Goudhoeven, van Hemert, Wagenaar, Cevisier, Bilderdijk; Arend: Hoogstraten; Kok; Kobus en de Rivecourt: Verwoert; Bibl. Univ.; Nouv. Biog., génér. Annales de la Société d'émulation T. V, n. 4, p. 349; Louis de Baecker, Le tombeau de Robert le Frison, Comte de Flandre. Par. (Dunkerque) 1850 8.