Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 16

[Henricus Renerius]

RENERIUS (Henricus) werd in 1593 te Huy geboren, legde zich het eerst te Luik, vervolgens te Leuven op de letteren en godgeleerdheid toe. Te Luik weergekeerd, ging hij na het lezen der Institutiones van Calvyn tot de Hervormde kerk over. Zulks geschiedde tot groot ongenoegen zijner ouders, die hem deswegens onterfden. Hij begaf zich na zijn overgang naar Leiden, waar hij gedurende 5 jaren, als alumnus van het Waalsche Collegie, zich op de godgeleerdheid toelegde, waarna hij door het geven van onderwijs zijn brood verdiende. Hij was de eerste Hollander, die met Cartesius in kennis kwam, met wien hij nieuwe vriendschap sloot, die eerst met den dood eindigde. Van Leiden vertrok hij, naar Amsterdam, waar hij de leermeester werd van Hans de l'Hermite. In 1632 boden curatoren van Deventer hem den leerstoel in de wijsbogeerte aan. Ook Cartesius nam toen zijn verblijf aldaar tot 1634, toen Renerius, tot hoogleeraar te Utrecht werd beroepen,

[p. 243]

waar hij den 16 Maart 1639 overleed. Antonius Aemilius hield eene lijkrede op hem. Hij is tweemaal gehuwd geweest 1 met Anna Vieren, en 2 den 21 October 1638 met Anna Veldhuizen. Het blijkt uit de lijkrede van Aemilius hoe zeer hij met de wijsbegeerte van Descartes was ingenomen. Hij zelf schreef aan Mersenne uopens hem: ‘Is est mea lux; meus Sol, erit mihi semper Deus.’ Hij heeft behalve eenige Academische dissertatiën geen werken nagelaten.

Zie A. Aemilii, Oratio funebris in obitnm Henr. Renerii Prof. in A. Aemilius, Orationes et Poëmata Traj. ad Rhen. 1661; Burmanni Traj. erud. Baillet vie de Descartes Liv. III, 6, IV. Lib. v.o. 23. Domela Nieuweuhuis, Comment, de R. Cartesii Commercio c. Phil. Belg. p. 16, 17; Heringa, de auditorio, p. 97-134. Nieuwenhuis; Kobus en de Rivecourt, Jöcher, Rotermund; Bruckers, Fragen, T. VII, p. 275.