Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 15

[Johannes Plantinus]

PLANTINUS (Johannes) werd te Leeuwarden in 1692 geboren en was de zoon van een trekschipper. Hij bekwaamde zich met zooveel vrucht tot het predikambt, dat hij achtereenvolgens beroepen werd in 1715 te Berlikum, in 1719 te Hindelopen, in 1721 te Leeuwarden, in 1725 te Utrecht en

[p. 353]

in 1726 te Amsterdam, waar hij overleed in 1771, 79 jaren oud, nadat hij in 1765 een gedenkzuil zijner vijftigjarige predikdienst met vijf prakticale leerredenen had uitgegeven.

Aan dezen Plantinus kleefde Schutte's hart als Nathans aen David. Hij sprak ook zijn lijkreden uit. Zoo ver ons bekend is, heeft Plantinus in het licht gegeven: Leerredenen. Amst., 1760. 4^o.

Ook komt één zijner leerredenen voor in Schutte's Bundel.

Deze vervaardigde ook een bijschrift onder zijn portret, door Quinckhard geschilderd en door Tanjé prachtig gegraveerd, als een meesterstuk van kunst.

Zie R. Schutte, Bundel Leerred., bl. 133, 286, 312; Schotel, Kerk. Dordr., D. II, bl. 264; Veeris en Paauw, Verz. Kerk. Alphab., bl. 158; Arrenberg, Naamr., bl. 415; Bibl. Hag., Cl. V, bl. 204. Muller, Catal. van portretten in voce.