Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 14

[Casimir Oudin]

OUDIN (Casimir) of Oudyn, afkomstig uit Rheims, werd den 14 Februarij 1638 te Mezières aan de Maas geboren. Zijn vader was een wever, die hem in zijn ambacht wilde opleiden; maar hij had meer neiging voor de studie, waaraan hij zich, tegen den zin van zijn vader, wijdde. Gedurende zijne eerste studiejaren, was hij onderwijzer van den oudsten zoon eener weduwe, vrouw van Jaudun en Modignes, dorpen tusschen Mezières en Rèthel. Na de school verlaten te hebben nam hij het kleed aan van kannunik regulier van de orde der Premonstratensen van St. Paulus te Verdun, deed twee jaren later (30 Nov. 1658)

[p. 273]

zijne professie en veranderde zijn doopnaam Remi in dien van Casimir. Zijne oversten zonden hem vervolgens naar de abdij van Sery om onder Joachim la Plume de Philosophie en de theologie onder Jeremie Janot te leeren. Na het eindigen zijner studien, legde hij zich toe op de kerkelijke geschiedenis, waarvoor hij veel smaak had. Men zond hem in 1678 naar Bucilly. Lodewijk XIV door deze landstreek reizende, gebruikte 1 Maart 1680 er het middagmaal. Daar de abt en de prior afwezig waren, werd Oudin belast den koning te outvangen. Toen deze in de zaal kwam, vertoonde zich eensklaps, na een nevelachtigen dag, de zon, en schoot hare stralen op het portret van den koning, waarop Oudin terstond voor de voet deze dichtregels vervaardigde.

‘Solem vere novum nunc Sol antiquus adorat,

Et Martem primum Martia prima dies.

De koning stond verbaasd zulk een talent in dit woest oord te vinden, doch ontdekte tevens dat Oudin zeer onbeschaafd was; want hem gevraagd hebbende, welk ambt hij in dit huis bekleedde, antwoordde hij: ‘qu'il portoit son mousquet et que, quand il ne pouvoit le porter, il le traînoit. Dit gezegde was oorzaak dat de koning hem niet meer wilde zien. In 1681 gelaste Michel Colbert, overste en hervormer der Premonstratenzer orde hem al de abdijen en kerken der orde te bezoeken en uit hare archiven die stukken te ligten, welke tot hare geschiedenis konden dienen. Hij bezocht de verschillende huizen in de Nederlanden en Luik en vervolgens in Frankrijk. Omtrent denzelfden tijd werd hij onder prior en provisor der abdij van Cuissy in het kerspel van Laon. In 1683 werd hij naar Parijs gezonden, waar hij in vriendschappelijke betrekking met de Benedictijnen der congregatie van St. Maur en verschillende andere geleerden, inzonderheid met Placide Porcheron, bibliothecaris van St. Germain des Près en met den geleerden Stephanus Baluzius aanknoopte. ‘Oudin, schreef de abt Bouilliot’, avait jusqu'alors joui d'une réputation intacte... on le citait, comme un modèle de piété et de regularité, - mais ayant formé une étroite liaison avec le fameux ministre Jurien, il déchut insensiblement dans l'estime publique. Ses supérieurs alarmés le reléguèrent à l'abbaye de Ressons. Cette mesure qui l'enlevait à ses amis et à ses livres, l'indigna; la sévérité avec la quelle on le traita, acheva de l'exaspérer; il réussit à s'échapper du convent, ou on le détenait et passa en Hollande. In 1690 verliet hij Frankrijk en vertrok hij naar Holland en kwam den 26 October van dat jaar te Leyden aan, waar hij tot de hervormde kerk overging. Spanheim, hoogleeraar in de kerkelijkegeschiedenis, zorgde met medewerking van den hoogleeraar Trigland, den burgemeester D. van Alphen Simonsz. en den predikant Knibbe, eenige jaren voor zijn onderhoud, en wist door zijne aanbeveling te bewerken dat

[p. 274]

curatoren hemin 1694 tot buitengewoon custos bij de bibliotheek aanstelden. Deze post vervulde hij met getrouwheid tot in Sept. 1717, toen hij in den ouderdom van 79 jaren zijne studien en leven eindigde.

Hij schreef:

Supplementum de scriptoribus, vel de scriptis Ecclesiasticis, a Bellarmino omissis, ad annum 1460, vel ad artem Typographicam inventam, collectore F. Casimiro Oudimo, Presbytero veteris instituti ordinis Praemonstratensis. Paris, 1686 gr. 8^o. Volgens Cave is dit boek vol van de grootste fouten en grootendeels getrokken uit Miraeus, Labbe, Vossius, die hij geplunderd heeft.

Le Prémontré défroqué. Leyde 1692 in 12^o.

Epistola de ratione studiorum suorum. L.B. 1692 4^o.

Veterum aliquot Galliae et Belgii scriptorum opuscula sacra nunquam edita, jam vero e Mss. codicibus bibliothecarum Galliae in lucem prodeuntia; cum effigiebus, vitaeque eorum compendio. L.B. 1692 8^o.

Historia abbatiae Calvi Montis in T. VII der Acta Sanctorum. (1701).

Trias Dissertationum criticarum. I De codice Alexandrino Bodleianae bibliothecae; II De quaestionibus ad Anliochum principum; III De collectione antiquitatum Constantionopol. Bandurii. L.B. 1717 12^o. De 3de, tegen den Benedictijn Anselme Banduri, bibliothecaris van den groot hertog van Toscane, was reeds uitgegeven in de Histoire critique de la Répub. des Lettres T. VIII p. 219 en T. VIII p. 279.

Diss. singularis de collectaneo, seu collectione Anselmi Bandurii, in Masson, Hist. de la République des Lettres. T VII et VIII.

Commentarius de scriptoribus Ecclesiae antiquis, illorumque sriptis, tam impressis, quam manuscriptis adhuc extantibus in celebrioribus Europae bibliothecis, a Bellarmino, Possevino, Ph. Labbe, Guilielmo Caveo, Ludovico Ellia du Pin et alus omissis, ad annum M.CCCC.LX vel ad artem typographicam inventam; cum mulits dissertationibus, in quibus insigniorum Autorum Ecclesiae opuscula, atque alia argumenta notabiliora accuratè et prolixè examinantur. Lipsiae 1722 fol. 3 vol.

Acta B. Lucae, Abbatis Cuissiacensis in T. II der Antiquitatis Monumenta van Hugo (Etival 1725-51 2 vol. fol.

De jurisdictione quasi episcopali abbatis Stivagiensis excercitium mss. in 4^o.

Zie Nouv. Litt. T. VII p. 1, p. 157-161; Niceron, Mém. T. I p. 278-282 T. X. S. I. p. 48-53; Dict. Hist. T. I p. 48-53; Pa-

[p. 275]

quot, Mém. T. I p. 437-438; Haag, La France Protest. T. VIII p. 58, 59; Hugo, Annales ord. Praem. T. I Col. 55; Bouilliot, Biogr. Ardennaire T. II, Nouv. Biogr. Genér. Dict. Univ.; Jöcher, Adelung, Rotermund, Hirsching, Handbuch 6ten Bandes 2te Abth. p. 314, Novd. liter. Lips. 1718 Jan. 1 B. N. 1722 p. 595 f. 601; Daitsche Acta erud., 50 ster Th. p. 210; Siegenbeek, Geschied. der Leydsche Hooges. D. II bl. 32-34; Schotel, Gesch. d. Leydsche Bibl.; Glasius, Godgel. Nederl.; Saxe, Onom. T. V. p. 347, Anal. p. 640; Io. Fabricii, Hist. Bibl. T. V. p. 256-258; C.A. Heumanni, Via ad Hist. Lat.; C. VII § V, p. 429; Stolle, ad Henmannum p. 787, 1009, Cat. Bibl. Bunas. T. I vol. II p. 1463.