Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 12. Eerste stuk

[Gerardus Menningh]

MENNINGH (Gerardus), werd den 12 Februarij 1791 te 's Gravenhage geboren, volgde de loopbaan zijns vaders en trad den 20 Maart 1804, dus op dertienjarigen ouderdom in dienst als kadet bij het 3^e bataillon der 1^e halve brigade Bataafsche infanterie. Op zeer jeugdigen leeftijd woonde hij reeds den veldtogt van 1805 in Oostenrijk bij, werd den 2^e Maart 1807 aangesteld als 2^e luitenant bij het 1^e regement hollandsche infanterie en maakte als zoodanig de veldtogten van 1807 in Pruissen en van 1808 en 1809 in Noord-Duitschland mede. Gedurende die krijgsverrigtingen was hij tegenwoordig bij de insluiting van Colberg en bij het innemen van Straalsund. Na de vereeniging van het Hollandsche met het Fransche leger werd hij den 20 Julij 1811 aangesteld tot 2^e luitenant bij het 112^e regiment Fransche infanterie van linie. Hij nam vervolgens deel aan de veldtogten van 1812 en 1813 in Polen en Duitschland, werd den 28 October 1813 bij Hanau krijgsgevangen gemaakt, en ten gevolge van deze ongunstige lotsbeschikking, door Oostenrijk naar de niet ver van de Servische grenzen verwijderde vestig Peterwarnden in Hongarije gevoerd. Na dezen omkeer van zaken in ons vaderland uit de krijgsge-

[p. 597]

vangenschap ontslagen, werd Menningh den 16 Maart 1814 benoemd tot 1^e luitenant bij het 9^e bataillon infanterie landmilitie, en den 27 Mei 1815 tot kapitein bij het 35^e bataillon militie. Na de gebeurtenissen van 1830 (tijdens het uitbreken van den Belgischen opstand, behoorde bij tot het garnizoen van Yperen), maakte Menningh als kapitein den tiendaagschen veldtogt mede, en werd dientengevolge benoemd tot ridder der Militaire Willemsorde 4^e klasse. Gedurende de jaren 1832 en 1833 was hij in de vesting Maastricht, dienende als toen bij de 8^e afdeeling infanterie, en werd den 20 Januarij van het laatstvermelde jaar benoemd tot kommandant van het 2^e bataillon reserve-schutterij, in welke betrekking hij gecontinueerd werd, toen hij 4 Julij van datzelfde jaar werd overgeplaatst bij de 9^e afdeeling infanterie. Daarop volgde den 16 September 1836 zijne benoeming tot majoor, en den 31 Maart 1841 die tot luitenant-kolonel bij het 6^e regement infanterie. Van Julij 1848 tot Januarij 1849 was hij, in laatstgenoemden rang geplaatst, aan het hoofd der mobile colonne, die bestemd werd, om de rust in Limburg te herstellen. Hij mogt zich van deze taak tot 's konings bijzonder genoegen kwijten en ontving als belooning voor de bewezene diensten, de ridderorde van den Nederlandschen Leeuw. Den 13 October 1849 benoemd tot kolonel en kommandant van het 7^e regement infanterie, bleef hij aan het hoofd van dat korps, totdat het Z.M. behaagde hem, bij besluit van 12 Januarij 1853, te benoemen tot generaal-majoor-kommandant der 3^e brigade infanterie, tevens belast met de functien van provinciale kommandant van Friesland, Groningen en Drenthe.

Hij was kommandeur der orde van de Eikenkroon met de ster, en overleed 24 Februarij 1856.

Zie Algem. Handelsbl. van 3 Maart 1855.