Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 12. Eerste stuk

[Marcus Mastelijn]

MASTELIJN (Marcus) of MASTELINUS, zoon van Hendrik Mastelyn, geneesheer der aartschertogen Albert en Isabelle, werd omstreeks 1599 te Brussel geboren. Achtien jaren oud werd hij regulier kanunnik te Groenendaal bij die stad, studeerde vervolgens in de godgeleerdheid in het kollegie der Regulieren-kanunniken, in 1616 door Antonius van Berghem, prior van Groenendaal en door Jan Peetersem prior van. Bethléem te Leuven gesticht. Na eenigen tijd in zijn klooster de godgeleerdheid onderwezen te hebben, volgde hij in 1635 Pieter de Waerseggere als president van dit Collegie op, na eenigen tijd vroeger den rang van licentiaat in de godgeleerdheid verkregen te hebben. Na den dood van Jan Vermeulen van Mechelen (1636) werd hij tot prior van Sept-Fonts, een huis van zijn orde, niet verre van Groenendaal, beroepen, doch de generaal van het kapittel van Windesheim vernietigde het beroep (6 Dec. 1639) en benoemden Floris van Nipholts tot prior. Zulks gaf aanleiding tot een proces dat eindigde met de erkenning van Mastelyn

[p. 360]

als prior van Sept-Fonts en zijne verkiezing tot Commissaris generaal van het kapittel van Windesheim, welke betrekking hij met lof vervulde tot zijn dood, 23 Dec. 1652. Val Andreas, zijn tijdgenoot, schreef dat hij zich niet minder door zijne godsvrucht, als door zijn kennis onderscheidde, doch Paquot oordeelt dat hij meer door de eerste dan door de laatste heeft uitgemunt.

Men heeft van hem:

Necrologium Monasterii Viridis vallis ordinis Canonicorum Regularium S. Augustini, Congregationis Lateranensis, et capituli Windezemensis, in nemore Zoniae prope Bruxellam. Brux. z.d. 4^o.

Elucidatorium in Psalmos Davidicos. Antv. 1634. 4^o.

Zie Val. Andreas, Bibl. Belg. p. 640; Foppens, Bibl. Belg. T. II. p. 840; van Espen, de Recursu, C. III. § 5 en in Monumlitt. E., van Gestel, Hist. Mechlin. T. II. p. 135; Théatr. Sacr. de Brab. T. I. P. II. p. 262, 334; Paquot, Mém. T. II. p. 314; 315.