Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 11

[Matthias van Lierop]

LIEROP (Matthias van) of Liropius, aldus genoemd naar zijn geboorteplaats in de Kempen, drie mijlen van Helmont. Hij leerde het Latijn te 's Hertogenbosch, en nam het kleed der Dominikanen aan, waarna hij in het klooster zijner orde te Leuven, de philosophie en theologie bestudeerde. Achtereenvolgend werd hij onder-prior, lector in de godgeleerdheid, tweemaal prior van zijn klooster, van predicatorgeneraal en definitor zijner provincie.

Deze vader zich geheel aan den predikstoel wijdende, maakte zich gehaat bij de Hervormden. In 1573 was hij pastoor te Poppel, toen de Staatsgezinden, bij gelegenheid van hunne strooptogten, zich meester van hem maakten, mishandelden en naar Geertruidenberg bragten, waar hij in de gevangenis geworpen werd. De Spanjaarden van hunne zijde een Hollandsch edelman gevangen hebbende, boden Jeronimus Tseraerts,

[p. 426]

den gouverneur van den Berg aan, Matthias met dezen te verwisselen, doch deze liet antwoorden, dat hij den Dominikaan voor den middag zou laten hangen, doch omtrent den zelfden tijd werd Tseraerts in een oproer gedood. Kort daarop werd Matthias ontslagen. Hij begaf zich naar 's Bosch, waar hij den 10den Maart 1621 stierf.

Hij schreef:

Destructio Babylonis, seu Tractatus de vitiis, in hands.

F. Matthiae Liropii, Sermones de Tempore et de Sanctis, in hands.

Zie Tilm. Bredenbachius, Collat. Sacr. c. 52; de Jonghe, Desol. Bat. Dom. p. 116, 117; Quétif en Echard, Hist Ord. Prem. T. II. p. 423; Paquot, Mém. pour servir à l'Hist. Litt. des Pays-bas, T. III. p. 45; Hermans, Consp. Rei Litt. Prov. Brab. Sept.