Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 10

[Gerrit van Enst Koning]

KONING (Gerrit van Enst) oudste zoon van den voorgaande, geboren te Amsterdam, den 13^den September 1794, verliet reeds op jeugdigen leeftijd de vaderlijke woning, om zijn fortuin elders te zoeken. Wat hij toen deed en waar hij zich ophield, wordt niet vermeld. Zijn vader had hem gaarne te Amsterdam geplaatst gezien, doch alle pogingen daartoe aangewend waren te vergeefs, zoodat ten laatste een aanbod tot plaatsing bij het ministerie van justitie te 's Gravenhage zonder aarzeling werd aangenomen. Ofschoon hierdoor het persoonlijk verkeer met zijn vader afbrak, ontvonkte eene gezette en vertrouwelijke briefwisseling de zucht naar 's vaders studiën ook in het gemoed van den zoon, zoodat deze, alhoewel geene letterkundige opvoeding genoten hebbende, nogthans eene eervolle plaats onder onze letterkundigen verdient. Eerst na het overlijden zijns vaders in 1832 keerde hij in Amsterdam terug, om diens plaats van griffier bij het kantongeregt in te nemen. Hij vervulde die betrekking tot aan zijnen dood, die den 1^sten October 1853 plaats had. Hij was gehuwd met Susanna Anna Agatha Fokke welk huwelijk met twee zonen en drie dochters gezegend werd.

Als letterkundige deed van Enst Koning zich kennen door:

Het Huis te Ilpendam en deszelfs voornaamste bezitters. Uit echte Bescheiden, Amst. 1836. 8^o. met 1 pl.

Narigten wegens de inneming van den Briel door de Watergeuzen, in het jaar 1572, als een vervolg op de Bijdrage van Mr. P.A. Brugmans ter teregtwijzing van een en

[p. 314]

ander Historieschrijver enz.; in den Alg. Konst- en Letterb. D. II. bl. 182-187.

De vergoding van Gutenberg in onze dagen; of tien vragen tot bewijs dat Joh. Gutenberg niet de uitvinder der Boekdrukkunst was. Naar het hoogd. van M. Langenschwarz, met eene voorrede en aanteekeningen van G. van Enst Koning, Gron. 1842. 8^o.

Er moet van hem bestaan eene geschiedkundige herinnering aan het vroeger bestaande raad- of stadshuis op den Dam en meer in het bijzonder aan den hevigen brand, welke dit gebouw in den nacht van den 6^den op den 7^den Julij 1652 verteerde. Een aantal letter- en geschiedkundige verhandelingen door van Enst Koning zamengesteld en, uit echte bronnen geput, meermalen voorgelezen bij de Amsterdamsche departementen der Maatschappij tot Nut van 't Algemeen, bleven ongedrukt.

Ook als dichter zou, ware hij de man geweest, die het gezocht had, van Enst Koning lof behaald hebben. ‘Er woonde in hem een waarlijk dichterlijke geest.’ Meestal spande hij zijne lier voor bijzondere gelegenheden en het is waarschijnlijk daaraan toe te schrijven, dat hij nimmer een dichtbundel heeft in het licht gegeven. Nu zijn zijne meeste stukjes of ongedrukt gebleven of verspreid, en wel in den Nederlandschen Muzen-Almanak of andere jaarboekjes. In eerstgenoemd jaarboekje komt van hem voor:

Zorgen, 1830.

Gemoedsvrede, 1831.

Het sterfbed van Philippus, koning van Spanje, 1832.

Het Thebansch Legioen, 1833.

Verzuchting eens kluizenaars, 1834.

Eene enkele proeve van zijn dicht-talent zag afzonderlijk het licht, getiteld:

Koning Willem als erfprins van Oranje, in 1794 aan het Scheveningsche strand, in muzijk gebragt door J.C. Merghart, Monnikend. 1834.

Hulde aan de nagedachtenis van Jacob van Campen, Bouwheer van het raadhuis, thans koninklijk paleis te Amsterdam, Amst. 1848. 8^o.

Van Enst Koning was lid van de Maatschappij der Nederlandsche letterkunde te Leiden en 's mans vriend, de archivaris P. Scheltema, bragt in de Levensberigten, door genoemde maatschappij van hare afgestorvene leden uitgegeven, hulde aan zijne verdiensten als letterkundige en als mensch.

Zie Cat. van de Bibl. der Maatsch. van Ned. Letterk. te Leid. D. II. bl. 51, 138, 243; Handel. van de Jaarl. Verg. van dezelfde Maatschappij, 1854 bl. 18-24; Brinkman, Naaml. van Boek.