Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 9

[Frederik van Inthiema]

INTHIEMA (Frederik van), geboren te Koudum in Friesland, omstreeks het midden der zestiende eeuw, was de zoon van Regnerus van Inthiema en Sibylla van Hanckama. Van zijne jeugd af aan toonde hij eene groote zucht naar de beoefening der wetenschappen, doch zijn vader had hem tot landbouwer bestemd. Het standvastig geduld van den zoon overwon evenwel den onwil en de slagen zijns vaders, en na te Leuven den graad van doctor in de regtsgeleerdheid verkregen te hebben, zette hij zich te Workum als advokaat neder, waar hem weldra de burgemeesterlijke waardigheid werd opgedragen. Van hier zich te Leeuwarden als advokaat gevestigd hebbende, huwde hij er met Margaretha Heslinga, bij wie hij zes kinderen verwekte, waarvan een zoon volgt. De bangheid der tijden noodzaakte hem Friesland te verlaten en, door Alva gebannen en zijne goederen verbeurd verklaard, eene schuilplaats in Holland te zoeken. Hij vond die bij den graaf van Lumey, wien hij met zijne bekwaamheden ten dienste stond, met wien hij moeite en gevaren deelde en dien hij tegen zijne beschuldigers verdedigde. Hij werd in 1572 fiscaal van den provincialen Raad, door graaf Joost van Schouwenburg te Franeker opgerigt en vertrok later naar Leer in Oost-Friesland, waar hij tot 1592 raad was van Johan, graaf van Emden, wiens belangen hij met ijver behartigde. De tijd van zijn overlijden is niet bekend. Hij woonde in 1606 evenwel weder te Leeuwarden, waar hij zijne verbeurd verklaarde goederen terugeischte, of schadevergoeding voor het uitgeschoten geld vorderde.

Frederik van Inthiema wordt geroemd als een der voortreffelijkste vernuften van zijnen tijd, tot alle wetenschappen en beoefening der letteren geschikt; als regtsgeleerde, historieschrijver en dichter deed hij zich kennen door de volgende werken:

Querela Hollandiae ad illustrem ac fortissimum heroëm Guilielmum, comitem de Marca, Baronem de Lumei etc. elegiaco carmine conscripta, cum commentariis, 1576.

[p. 26]

Carmen de nativitate, sepultura, et resurrectione Christi.

De arcis Lynganae deditionis causa, ejusdemque in posterum evitandae cautela, et de consequentia probabili, elegia una, cui plura diversorumque generum carmina annectuntur, Gron. 1610. 4^o.

Hij liet behalve eene geschiedenis van de gebeurtenissen onder den prins van Oranje, een handschrift na:

De malorum Regum gubernatione, libri tres Consilia Juris.

Zie Bor, Nederl. Oorl. B. VI. bl. 384 (270); Sweertiu's, Ath. Belg. p. 261; Suffridus Petrus, de Scriptor. Fris. p.. 454-456; Foppens, Bibl. Belg. p. 320; Vriemoet, Ath. Fris. p. 883, 884; te Water, Hist. van het Verb. der Edel. D. IV. bl. 374, 375; Paquot, Memoir. T. I. p. 614; Ferwerda, Cat. Univ. D. I. St. 3. bl. 101; de Wal, Orat. de Clar. Fris. Jurecons. p. 23; Annot. p. 76; van Groningen, Geschied. der Watergeuz. bl. 255-251, 459.