Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 8. Eerste stuk

[Gerhardus Nicolaus Heerkens]

HEERKENS (Gerhardus Nicolaus) werd in het Kleine Meer, nabij Sappemeer, provincie Groningen, den 8^sten Julij 1726 geboren. Op 12jarigen leeftijd werd hij naar het collegie der Jezuiten te Meppen gezonden, die aldaar een instituut hadden, om het latijn te leeren. Hier bleef hij tot in 1743, toen hij zich naar Groningen begaf en aldaar drie jaren studeerde. Hij vertoefde nog twee jaren te Leiden, een jaar te Parijs, waar hij candidaat in de medicijnen werd, en eindelijk te Rheims, alwaar hij in September 1749 de doctorale waardigheid, met al de plegtigheden eener promotie met de kap, verwierf. Hij schijnt echter bij die gelegenheid geene akademische verhandeling geschreven, maar slechts theses verdedigd te hebben.

Hij zette zich, na zijne promotie te Groningen teruggekeerd, aldaar niet als geneesheer neder. Integendeel, hij heeft de praktijk nimmer uitgeoefend, maar vond in een matig vermogen, dat hij bezat, door eene spaarzame levenswijze zijn bestaan. Tot op 1761 was hij veel al reizende, zich in Frankrijk, Duitschland, Italië en Zwitserland ophoudende en met onderscheidene geleerden vriendschapsbetrekkingen aanknoopende. Na 1761 kwam hij weder te Groningen terug, vestigde aldaar onafgebroken zijn verblijf, en bragt vervolgens het schoonste gedeelte van het

[p. 381]

jaar op een buitenplaatsje in het Kleine Meer door. Hij stierf te Groningen den 8^sten November 1801.

Als letterkundige was Heerkens zeer beroemd; uitgebreid was zijne geleerdheid. Als Latijnsch dichter bezat hij onmiskenbare verdiensten, die slechts verduisterd werden door de scherpe toon, die in dezelve heerschte. Daardoor haalde hij zich veler haat op den hals en had hij weinig omgang met menschen. Zijne scherpe en bijtende verzen gaf hij uit onder verdichten naam, die van Curil of Curillus (een Grieksch woord, hetwelk zijn naam uitdrukt, als beteekenende Heertje of Heerke) of onder de letters G.H.

De voornaamste werken door Heerkens uitgegeven zijn de volgende:

De Valetudine literatorum poëma, libri tres, Lugd. Bat. 1749. 8^o.; Gron. 1790. 8^o.

Satyra de Moribus Parhisiorum et Frisiae, Lugd. Bat. et Gron. 1750. 4^o.

De Officio Medici Poëma, dedicatum Cardinali Angelo Mariae Quirini, Gron. 1752. 8^o.

Eginhardi, de vita Caroli Magni liber, cum annot., Gron. 1755.

(Onder den naam van Marius Curillus) Satyrae, Gron. 1758. 8^o.

Iter Venetum, Venet. 1760. 8^o.

Italicorum, liber unus, Gron. 1762. 8^o. Herdrukt vermeerderd. Gron. 1793. 8^o.

Notabilium Libr. II. Gron. 1765 8^o. Libri III et IV. ibid. 1770. 8^o.

Anni Rustici Januarius, Gron. 1767. 8^o.

Empedocles sive Physica epigrammata, Gron. 1783. 8^o.; ibid. 1798. 8^o.

In obitum nob. cons. fidel. viri Lucae Hammink, Domini in Tellens, JCti. cet. Gron. 1783. kl. 8^o.

Aves Frisicae, Roterod. 1787. 8^o.

Icones, Utr. 1787. 8^o.

Behalve van buitenlandsche geleerde genootschappen, was Heerkens lid van het Zeeuwsche genootschap der wetenschappen te Vlissingen, en van de Hollandsche maatschappij van wetenschappen te Haarlem.

Zie Saxe, Onom. literar. T. VIII. p. 124, 125; Biogr. univers. anc. et moderne (Paris 1811) T. XIX. p. 567, 568; van Kampen, Geschied. der Lett. en Wetensch., D. II. bl. 272, D. III. bl. 170; Hoeufft, Parnas. Latin. Belg, p. 227, 228; Woordenb. der Zamenlov.; Peerlkamp, de Poëtis Latin. Neêrl. p. 538-541.