Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 8. Eerste stuk

[Johannes David Hahn]

HAHN (Johannes David) werd te Heidelberg den 8^sten Julij 1729 geboren, en verwierf te Leiden den 23^sten April 1751 den graad van doctor in de geneeskunde en wijsbegeerte op eene medische dissertatie de Consuetudine en eene philosophische de efficacia mixtionis in mutandis corporum voluminibus. Waar hij de practijk oefende is ons niet bekend. De roem zijner geleerdheid deed curatoren der Utrechtsche hoogeschool hem pas twee jaren later tot hoogleeraar in de wijsbegeerte en proefnemende natuur- en sterrekunde beroepen, welk ambt hij den 21^sten Junij 1753 aanvaardde met het houden eener redevoering over de noodige verbeteringen ter vastere proefnemingen in de natuurkunde.

Na verloop van eenige jaren werd hem ook het onderwijs in de schei- en plantenkunde opgedragen, en hij verbond zich tot zijne dubbele bediening door het houden eener oratio de conjunctione chemiae et botanices utili et pulchra. Na vroeger voor een beroep naar Göttingen bedankt te hebben, werd hij in 1775 tot hoogleeraar der practische genees- en scheikunde te Leiden beroepen, en hij opende zijne lessen den 25^sten September van dat jaar met eene redevoering de medico speculatore. Niet lang mogt de hoogeschool zich in zijn bezit verheugen. Reeds bij zijne komst was zijne gezondheid zwak, zoodat men hem in 1783 den Utrechtschen geneesheer F.J. Voltelen, daartoe op zijne aanbeveling gekozen, tot helper moest geven, die hem dan ook in 1784 opvolgde, toen de dood zijnen leermeester den 19^den Maart van dat jaar uit het leven rukte. Zijne afbeelding ziet het licht. Hij liet een zoon na die volgt. Eene belangrijke verzameling van zeegewassen, door hem

[p. 86]

bijeengebragt, werd in 1785 ten behoeve der hoogeschool aangekocht.

De hoogleeraar Hahn muntte uit door bondige geleerdheid en zijn onderwijs was voortreffelijk. Hij schreef behalve de genoemde academische verhandelingen:

De vera Logica, Ultr. 1756. 4^o.

Explicatio quaestionum mathematicarum de maximo et minimo in scientia machinali, Ultr. 1761. 4^o.

De usu venenorum in medicina, Ultr. 1773.

Zie Boekz. der gel. Wereld, 1753, b. bl. 232, 1759, a. bl. 219, 368; Siegenbeek, Geschied. der Leidsche Hoogesch. D. I. bl. 314, 318, D. II. bl. 91, Toev. en Bijl. bl. 220, 221; Biograph. univ. T. IX. p. 171; Muller, Cat. van Portrett.