Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 7

[David de Gorter]

GORTER (David de), oudste zoon van den voorgaande, werd den 30^sten April 1717 te Enkhuizen geboren, studeerde in de geneeskunde aan de Hardewijksche Hoogeschool, promoveerde er in 1734 met eene disputatio de Aphorismi Hippocratis, en werd in 1737 tot Doctor der wijsbegeerte bevorderd, na verdediging zijner Disputatio de necessitate physices in Medicina. Hij oefende de praktijk niet uit, maar bleef aan de geneeskunde toch zijne studiën ijverig wijden, en zag zich in 1742 te Harderwijk tot Lector der geneeskunde bevorderd, en in het volgende jaar tot buitengewoon Hoogleeraar in de kruidkunde benoemd, tot welke laatste wetenschap hij eene bijzondere liefde had aan den dag gelegd, welke door het verblijf en den vriendschappelijken omgang van den grooten Linnaeus, die zich eenigen tijd te Harderwijk ophield, niet weinig was aangewakkerd. Hij deed als zoodanig den 1^sten Julij 1744 zijne eerste akademische rede, en twee jaren later beklom hij denzelfden katheder, nu met den rang van gewoon Hoogleeraar der genees- en kruidkunde, welke benoeming hij te danken had aan een beroep tot Hoogleeraar der geneeskunde te Herborn en Physicus van het graafschap Dillenburg, waarvoor hij toen evenwel bedankte.

In het levensberigt van zijnen vader hebben wij gezien dat hij met hem, in 1754, als lijfarts van Keizerin Elisabeth naar Petersburg vertrok. Nog bijna drie jaren na zijns vaders

[p. 305]

vertrek bleef hij zijne aanzienlijke betrekkingen aan het Hof der Keizerin bekleeden, tot dat hevige jichtpijnen ook hem deden besluiten de terugreize naar het vaderland aan te nemen. In Augustus 1761 betrad hij weder den Nederlandschen grond, en zette zich te Wijk bij Duurstede neder. Zijn verblijf aldaar was evenwel van korten duur; weldra aanvaardde hij een tweeden togt naar Rusland, waarvan hij in 1764 terugkwam. Nu vestigde hij zich andermaal te Wijk bij Duurstede, doch verhuisde in 1778 naar Zutphen, waar hij zijn roemvol en verdienstelijk leven op den 3^den April 1783 eindigde. In het begin van 1788 bood zijne weduwe, Maria Elizabeth Schulz, naar den wensch van haren echtgenoot, een Herbarius siccus ten geschenke aan de Hoogeschool aan, waarin omtrent 2000 planten voorkwamen, voor welk geschenk Curatoren der Hoogeschool hunne erkentelijkheid betuigden met een aanzienlijk stuk zilvers, ten bedrage van 100 dukatons.

De afbeelding van David de Gorter ziet ook het licht. Hij schreef:

Materia medica, exhibens virium medicamentorum simplicium catalogus, in tres libros divisa, Amst. 1740. 4^o. (Door sommigen verkeerdelijk het werk van den vader genoemd).

Flora Gelro-Zutphanica, Hard. 1745. 8^o; herd. vermeerderd ald. 1757. 8^o.

Orationes duae inaugurales de primo Aphorismo Hippocratis, (Tijd en plaats van uitgave onbekend).

Flora Ingrica, Petrop. 1761. 8^o.

Oratio funebris in obitum Gulielmi IV. Hard. 1752. 4^o.

Flora Belgica, Traj. ad Rhen. 1767. 8^o. met twee Supplementen, in 1768 en 1771 ald. verschenen, vermeerderd.

Waarnemingen over de luchtsgesteldheid te Petersburg in 1761 en 1762; in de Verh. van de Holl. Maatsch. te Haarl. D. VI. st. 2. bl. 61, 69.

Mededeeling over Jerem. XVII. 6 en XLVIII. 6; in dezelfde Verh. D. XV.

Beschrijving van een bloem-horologie, in de Verh. van het Bat. Gen. der proefonderv. wijsbeg. te Rott. 1776. D. I.

Flora VII Provinciarum Belgii Foederati indigena, Harl. 1781. 8^o; Traject. ad Rhen. 1814. 8^o.

Leer der Plantkunde, Amst. 1782. 8^o. 1^ste deel.

Zie Boekz. der gel. Wereld, 1743. a. bl. 697, 1744, b. bl. 91, 1745. a. bl. 716, 1746. a. bl. 720, b. bl. 106; Aanh. op het Woordenb. van Nieuwenhuis, artik. Joh. de Gorter; Collot d' Escury, Holl. roem, D. VII. bl. 336, 337; Bouman, Geschied. der Geld. Hoogesch. D. I. bl. 336, D. II. bl. 109, 153, 183, 225, 238, 606; Muller, Cat. van Portrett. bl. 97, 396, alwaar zijn sterfjaar verkeerdelijk in 1781 gesteld wordt.