[Cornelis van Ghistelles]
GHISTELLES (Cornelis van), mede afkomstig uit het geslacht van de voorgaanden, was reeds vroeg de zaak der vrijheid toegedaan en behoorde tot het verbond der Edelen. Hij werd in vele en belangrijke zendingen gebruikt, en diende ook onder Henderik van Brederode, op wien hij, door zijn huwelijk met Antoinette Penelope van Brederode, weduwe van den Graaf van Isenburg, wiens hofmeester hij ook geweest was, nadere betrekking had. Zijn levenslot is verder onbekend. Sommige schrijvers meenen hem weder te vinden in Cornelis van Ghistelles, Factor der Rederijkerskamer te Antwerpen, die tot de Belgische letterkunde behoort, maar zijne getrouwheid aan den Prins van Oranje is niet overeen te brengen met het Latijnsche gedicht van gelukwensching, door genoemden Factor aan Filips II, bij gelegenheid van zijn voorgenomen huwelijk met Elizabeth Koningin van Engeland, overgegeven. Meer waarschijnlijk is het, dat hij die Ghistelles was, die, in 1600 door de Spanjaarden gevangen genomen, tegen hun gegeven woord vermoord is. Zijn zoon volgt.
Zie te Water, Hist. van het Verb. der Edelen, D. II. bl. 413-415, D. III. bl. 533, D. IV. bl. 437; Groen van Prinsterer, Archiv. T. II. p. 59, 63, 153, 162, 225, 229-231, T, III. p. 244.
Auteursrechtvrij