Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 4

[Remigius Driutius]

DRIUTIUS (Remigius) ook Dirutius, Druitius en Drutius genaamd, werd in 1519 te Volkerinchoven bij Cassel in West-Vlaanderen geboren. Zijn vader was Remigius Drieux en zijne moeder Catharina Fenaerts. Na de voleindiging zijner studiën tot Doctor in de beide Regten bevorderd, werd hij Raadsheer in den Hoogen raad van Mechelen, Requestmeester, Proost der Lieve-Vrouwe Kerk te Brugge en ten laatste, na twaalf jaren als Raadsheer zitting gehad te hebben, bij de oprigting der nieuwe bisdommen in de Nederlanden in 1560, tot Bisschop van Friesland benoemd. Zoowel de Staten als de geestelijkheid in Friesland waren tegen de komst van eenen Bisschop, en beiden verzetten zich zoodanig met kracht daar tegen, dat noch de welsprekendheid van den Stadhouder Toutenburg, noch het verzoek of de raad van Aremberg, van de Gouvernante, zelfs van Granvelle en Viglius, in staat waren om de Friezen tot andere gedachten te brengen. Zij konden den Bisschop niet verwachten en verzochten van hem verschoond te blijven. Op het artikel van Cunerus Petri zagen wij evenwel, dat zij later moesten toegeven. Driutius kon alzoo zijne plegtige intrede niet doen. Uit kracht van zijne aanstelling, woonde hij evenwel in 1565 eene provinciale Synode te Utrecht bij, en werd na den dood van Petrus Curtius tot Bisschop van Brugge verheven, en den 13^den November 1569 te Mechelen tot Bisschop gewijd. Als zoodanig ontmoeten wij hem te Gent in 1572, van waar hij met andere Bisschoppen naar Brussel trok, om den Hertog van Alva de onmogelijkheid van het opbrengen van den tienden penning aan te toonen. Hij was hij 1577 onderteekenaar van de Unie van Brussel, ofschoon zijne genegenheid voor den Koning van Spanje en zijn ijver voor de Roomsche kerk daarbij onveranderd bleven. In September van genoemd jaar werd hij door de Staten en den Prins van Oranje, benevens den Heer van Willerval, gedeputeerd naar Don Jan van Oostenrijk te Namen, om daar zekere artikelen voor te dragen, tot wegneming van alle oneenigheden in den lande; welke zending, gelijk bekend is, met geen goeden uitslag werd bekroond.

Driutius deed zich inmiddels als vurig tegenstrever der Hervormden en als beschermer der Jezuiten kennen. Dit veroorzaakte dat hij als aanhanger van den Hertog van Aarschot, bij de onlusten te Gent onder Hembyze en den Heer

[p. 351]

van Rijhove, met anderen op den 28^sten October 1577 omtrent middernacht door de Gentenaars werd gevangen genomen, nadat hij den vorigen dag aldaar nog de dienst verrigt had. In 1578 te Gent naar het Prinsenhof overgebragt, van dáár den 12^den Januarij 1579 naar Dendermonde, doch in Maart weder naar de vorige gevangenis, poogde hij den 16^den Junij van genoemd jaar met zijnen medegevangene Martinus Rijthovius, Bisschop van Yperen, te ontvlugten, doch werd met hem reeds des anderen daags terug gebragt en kort daarop op hun verzoek in de stads-gevangenis geplaatst. Hij werd in September 1581 tegen Burchard van Hembyze uitgewisseld, en was daarop nog drie jaren balling buiten zijn Bisdom. Toen evenwel Brugge in 1584 door Parma hernomen en de Katholieke Godsdienst hersteld was, trok hij den 25^sten Mei de Bisschopstad weder binnen; herwijdde de St. Dona's kerk den 7^den Junij en de St. Salvator den 14^den Junij. Hij bereikte verder een hoogen ouderdom en overleed den 12^den Mei 1594. Zijne afbeelding ziet het licht. Het Driutius Collegie te Leuven werd door hem opgerigt en was, gelijk ook 's mans bloedverwanten, in bezit van eenige handschriften door hem nagelaten, bevattende Raadgevingen en kanonieke lessen.

Zie Bor, Ned. Oorl. B. I. bl. 27 (19), B. XI. bl. 574 (287); (van Heussen en van Rijn), Oudh. en Gesticht. van Vriesl. D. I. bl. 289-291; Wagenaar, Vaderl. Hist. D. VI. bl. 65; de Jonge, de Unie van Brussel, bl. 81, 82; de Kempenaar, Vlaamsche Kron. bl. 100, 184; Beaucourt de Noortvelde, Beschr. van den Proossche bl. 259 (met zijn portret.) Wiersbitzky, Tachtigj. Oorl. D. III. bl. 138, 161, 369; Visscher, Voorl. over de Geschied. der Roomsch Kath. Kerk. 2de Voorl. bl. 55; Janssen, de Kerkh. te Brugge. D. I. bl. 102, 164, D. II. bl. 50, 51, 53, 223, 248, 249.