Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 4

[Jacob Arnold Drieling]

DRIELING (Jacob Arnold) werd op den 7^den April 1781 te Utrecht geboren, waar zijn vader Kanunnik van het kapittel van Oud-Munster en Ontvanger der Bisschoppelijke Tienden was. De intogt van het Fransche leger aldaar, deed zijne ouders besluiten de wijk naar Hoorn te nemen, waar hij op de Latijnsche school besteld werd, en zich tot de Hoogeschool voorbereidde, onder den kundigen Rector Martinus Isaäcus de Crane, tot dat hij op den 14^den April 1798 naar de Academie te Utrecht bevorderd werd. Hij legde zich daar met buitengewonen ijver op de Regtsgeleerdheid toe, verwierf zich de vriendschap van zijnen uitmuntenden leermeester De Rhoer en verkreeg den graad van Doctor in de beide Regten, na openlijke verdediging van eene goed uitgewerkte Dissertatie, handelende De eo quid valeant natura et vis coeli ad indolem populorum temparandam criminumque poenas definiendas.

Kort na zijne promotie werd hem te Utrecht de betrekking van Secretaris van het kapittel van Oud-Munster opgedragen, tot welks waardige vervulling notariële bekwaamheid noodig was. Drieling aarzelde dan ook niet, om, daar die betrekking hem geheel verhinderde zich aan de regtsgeleerde praktijk te wijden, zich die kundigheden eigen te maken, en slaagde hierin zóó wel, dat hij binnen kort ook in staat was om het vereischte examen als notaris af te leggen. Nog binnen het jaar na zijne bevordering tot Doctor in de beide Regten, werd hij door het Provinciaal Utrechtsch Genootschap van kunsten en wetenschappen tot lid verkozen.

Gedurende de Fransche overheersching, welke de afschaffing der kapittels ten gevolge had, bleef Drieling buiten betrekking, en hield zich op een buitenverblijf te Utrecht op. Na de omwenteling van 1813 wenschte hij mede zijne diensten aan den Staat te wijden, en hij zag zich in 1816 tot commies van staat benoemd, waardoor hij zijne woonplaats naar 's Hage moest verplaatsen. Hij was nu in onderscheidene staats-commissien werkzaam, en bekwam in 1818 den rang van Referendaris van de tweede klasse bij den Raad van State.

In 1823 werd hem door den Koning het lidmaatschap opgedragen der commissie tot liquidatie van den Franschen achterstand, waarbij hij tot de ontbinding dier commissie werkzaam was. Hij zag zich in 1824 ook belast met de direktie van een statistiek-Bureau der Commercie, ingesteld tot het opmaken van naauwkeurige staten van in- uit- en doorvoer, en volvoerde die taak zoo zeer tot genoegen, dat de Koning hem in 1826 tot Referendaris der eerste klasse en in 1828 tot Ridder der orde van den Nederlandschen Leeuw benoemde.

In de laatste jaren van zijn leven liet zijne zwakke gezondheid niet toe zich met belangrijke staats-commissiën te belasten,

[p. 338]

en hield hij zich bezig met de zamenstelling van eene Geschiedenis van den Nederlandschen handel, te midden waarvan hij den 13^den Januarij 1837 door den dood werd weggenomen. In 1820 kwam door zijn toedoen tot stand de Maatschappij tot Waarborging van Lijftogten, en in 1821 de Waarborg-Maatschappij voor de Nationale Militie in Zuid-Holland; ook was hij voorzitter van de sub-commissie voor de Maatschappij van Weldadigheid te 's Hage, en ging als lid der commissie van Toevoorzigt meermalen de koloniën der Maatschappij in oogenschouw nemen.

Behalve eenige kleine stukjes, onder anderen over de Houtcultuur in Friesland, hetwelk zonder naam van den schrijver, onder den titel van: Iets over Opsterland, in den Vriend des Vaderlands gedrukt is, bezitten wij van zijne hand een uitmuntend werk, getiteld:

Bijdragen tot een vergelijkend overzigt van Nederlands Zeevaart en Handel, 's Hage en Amst. 1829. 8^o.

Drieling bezat een uitmuntend kabinet van Hoorns en schelpen, hetwelk hij, na eigenaar geworden te zijn van de verzameling mineralen en versteeningen, nagelaten door Meerman, aan het Rijk verkocht, en dat met uitzondering van eenige ontbrekende exemplaren in het Museum van Natuurlijke historie der Leidsche Hoogeschool, aan de Hoogeschool van Luik werd ten geschenke gegeven.

De Maatschappij van Nederlandsche Letterkunde te Leiden bood hem in 1834 haar lidmaatschap aan.

Zie Alg. Konst- en Letterb. 1837. D. II. bl. 34-37; Hand. der Jaarl. Verg. van de Maatsch. der Ned. Letterk. te Leid. 1837. bl. 26-30.